น้ำมหาวินาศ
ปฐมกาล 6,1-7


มนุษย์เริ่มทวีมากขึ้นบนแผ่นดิน พระเจ้าทรงเห็นว่าความชั่วช้าของมนุษย์มีมากบนแผ่นดิน พระเจ้าจึงตรัสว่า เราจะกวาดล้างมนุษย์ที่เราได้สร้างขึ้นมานี้ไปเสียจากแผ่นดินแต่โนอาห์เป็นที่โปรดปรานในสายพระเนตรพระเจ้า แล้วพระจ้าตรัสแก่โนอาห์ว่า "เจ้าจงเข้าไปในนาวาหมดทั้งครัวเรือนของเจ้า เพราะในชั่วอายุคนรุ่นนี้ เราเห็นเจ้าเป็นผู้ชอบธรรม เพราะว่าอีก เจ็ดวัน เราจะทำให้ฝนตกบนแผ่นดินสี่สิบวันสี่สิบคืน" ครั้นล่วงไปได้เจ็ดวัน น้ำก็ท่วมแผ่นดิน

น้ำให้ชีวิต
อพยพ 17,1-7

ชุมชนอิสราแอลมาตั้งค่ายที่เรฟิติม ที่นั่นไม่มีน้ำให้ประชาชนดื่ม ประชาชนจึงบ่นต่อโมเสส พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า "จงเดินล่วงหน้าไป และนำพวกผู้ใหญ่บางคนไปด้วย ให้ถือไม้เท้าที่เจ้าใช้ตีแม่น้ำไนล์ไปด้วย เราจะยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าทีนั้น บนศิลาที่ภูเขาโฮเรบจงตีศิลานั้นแล้วน้ำจะไหลออกมาใหประชาชนดื่ม" โมเสสก็ทำดังนั้นต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ของอิสราแอล โมเสสเรียกชื่อตำบลนั้นว่า มัสสสาห์(แปลว่าการทดลอง) และเมรีบาห์ (แปลว่า การต่อสู้กัน)