แมวที่ริมฝั่ง

 ครั้งหนึ่งราชาพระองค์หนึ่งทรงแต่งตั้งข้าราชการหนุ่มคนหนึ่งขึ้นมาดำรงตำแหน่งสูง ข้าราชการคนเก่าที่ทำงานมานานปีไม่พอใจ ทูลถามองค์ราชาว่า ทำไมพระองค์จึงแต่งตั้งคนหนุ่มที่ไม่มีประสบการณ์ในตำแหน่งสูงเช่นนี้ องค์ราชาเพียงแย้มสรวล มิได้ทรงตอบอะไร

วันหนึ่งพระองค์ทรงเสด็จประพาสต้นทางชลมารค โดยมีข้าราชการเก่าผู้นั้นตามเสด็จไปด้วย ขณะที่ขบวนเรือแล่นผ่านหมู่บ้านริมคลองแห่งหนึ่ง คนในเรือต่างได้ยินเสียงร้องของสัตว์ชนิดหนึ่ง
องค์ราชาทรงตรัสกับข้าราชการเก่าว่า “เจ้าจงไปดูสิว่านั่นเป็นเสียงอะไร”

ข้าราชการเก่าขึ้นฝั่งไป สักพักหนึ่งก็หวนกลับมารายงานว่า “เป็นแมวพระเจ้าข้า”
“แมวสีอะไร?”
สีหน้าข้าราชการเก่าเจื่อนลงเล็กน้อย หายไปอีกพักหนึ่งก็กลับมารายงาน “แมวสีน้ำตาลพระเจ้าข้า”
“ตัวผู้หรือตัวเมีย?”
ข้าราชการหายไปอีก ไม่นานเขาก็กลับมารายงาน “ตัวเมียพระเจ้าข้า”
“เป็นแมวพันธุ์อะไร?”
อีกครั้งข้าราชการหายไปหาคำตอบ
“แมวสีสวาดพระเจ้าข้า”
“ทำไมมันร้องเสียงดังเช่นนั้น?”
หายไปอีกครั้ง และได้คำตอบใหม่
“ชาวบ้านบอกว่าลูกของมันหายไปพระเจ้าข้า”

องค์ราชาทรงพยักพระพักตร์ ตรัสให้มหาดเล็กคนหนึ่งไปตามข้าราชการหนุ่มคนนั้นที่อยู่ในเรือลำท้ายมาเข้าเฝ้า

เมื่อมาถึง พระองค์ตรัสบอกข้าราชการคนใหม่ว่า “เราได้ยินเสียงสัตว์ร้องบนฝั่ง เจ้าไปดูหน่อยสิว่ามันคืออะไร”
ข้าราชการคนใหม่หายไปพักหนึ่งก็กลับมารายงาน

“เป็นแมวสีสวาดตัวเมียสีน้ำตาล อายุห้าปี เป็นแมวจรจัดที่เพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้หกเดือน ชาวบ้านเรียกมันว่า อีแหว่ง เหตุผลเพราะเมื่อสองเดือนก่อน มันคลอดลูกออกมาสามตัว หมาหลังอานชื่อ ไอ้เก คาบลูกสองตัวของมันไป กัดตายไปหนึ่งตัว อีกตัวหนึ่งบาดเจ็บ แมวตัวนี้ตามไปเอาลูกคืน แต่ถูกหมาตัวนั้นกัดจนหางแหว่ง ลูกของมันอยู่ต่อมาอีกสองวันก็ตาย ชาวบ้านนำไปฝังที่ท้ายสวนของนายอิน ส่วนเหตุที่มันร้องในยามนี้ก็เพราะเมื่อคืนนี้ ไอ้เกกลับมาคาบลูกตัวสุดท้ายของมัน คราวนี้มันสู้ยิบตา แม้จะช่วยลูกของมันไว้ได้ แต่มันเองก็ถูกหมาตัวนั้นกัดที่ขาขวาหลังบาดเจ็บ ร้องไม่หยุดมาตั้งแต่เมื่อคืน ชาวบ้านตามหมอบุญมีที่อยู่บ้านหินหักมาช่วยมัน หมอบุญมีกำลังให้ยามันพระเจ้าข้า”

องค์ราชาหันไปสบพระเนตรกับข้าราชการเก่า “เราตอบคำถามของเจ้าแล้วใช่ไหม?”