findfound


		สิ่งที่ค้นหา

	วันหนึ่ง ขณะที่ชายผู้เป็นพ่อของลูกๆ สิบสองคน ออกไปตัดหวายมาสานตะกร้าและหาผลไม้ในป่า เขาหลงเข้าไปในสวนของพ่อมดตนหนึ่ง และเก็บเอาผลไม้มากมายเพื่อนำกลับไปฝากลูกๆ และภรรยาที่บ้าน... ทันใดนั้นพ่อมดปรากฏตัวขึ้น และเรียกร้องบางสิ่งบางอย่างเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน "สิ่งที่ข้าต้องการมีเพียงอย่างเดียว คือ ความสุข ข้าต้องการให้เจ้าค้นหาสิ่งที่เรียกว่าความสุขมาให้ข้า จงออกไปค้นหาแล้วอีกสองวันข้าจะไปทวงถามที่บ้านของเจ้า" ผู้เป็นพ่อกลับมาบ้าน และเล่าเรื่องราวให้ครอบครัวได้รับรู้ "อย่ากังวลใจ พรุ่งนี้เราทุกคนจะหยุดทำงานและช่วยกันค้นหาสิ่งที่พ่อมดต้องการให้เจอ" ภรรยาของเขากล่าว วันรุ่งขึ้นเด็กๆ ตื่นแต่เช้า และแทนที่จะสานตะกร้าหวาย หรือออกไปรับจ้างทำงานเล็กๆ น้อยๆ ให้กับเพื่อนบ้านเหมือนเช่นทุกวัน พี่น้องทั้งสิบสองคนออกไปนอกบ้านเพื่อค้นหาสิ่งที่พ่อมดต้องการ เด็กโตๆ ออกไปค้นตามพุ่มไม้ใบหญ้า ปีนขึ้นไปหาบนต้นไม้ และลุยน้ำลงไปในลำธาร น้องเล็กๆ แหวกดูในกอหญ้า ขุดดิน คุ้ยทราย ช่วยพี่ๆ ค้นหา สุดท้ายเด็กๆ กลับมาบ้านพร้อมด้วยรอยยิ้มและปลาที่จับได้ แต่ก็ไม่พบสิ่งที่พ่อมดต้องการ ในขณะที่พ่อแม่ผู้ค้นหาทุกซอกทุกมุมของบ้านก็ไม่พบอะไรเช่นกัน วันต่อมาทุกคนออกไปช่วยกันค้นหาลึกเข้าไปในป่า ผู้เป็นพ่อกับพวกเด็กผู้ชายจับได้ปลาหลายตัว ในขณะที่แม่กับเด็กผู้หญิงเก็บดอกไม้สวยๆ ได้เต็มอ้อมแขน เย็นนั้นทุกคนกินอาหารเย็นรอบกองไฟ ริมลำธาร และกลับถึงบ้านเมื่อพลบค่ำ เด็กๆ แก้มเป็นสีชมพูอย่างตื่นเต้นดีใจกับของที่ได้จากป่า ในขณะที่พ่อแม่แอบซ่อนความกังวลใจเอาไว้และชวนกันออกไปเดินเล่นนอกบ้าน "ในเมื่อเราไม่สามารถหาสิ่งที่พ่อมดต้องการได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันจะอยู่เคียงข้างท่านเสมอ" ผู้เป็นภรรยากล่าวขณะกุมมือสามีเอาไว้แน่น พ่อมดมาถึงในตอนบ่ายของวันต่อมา เมื่อชายยากจนบอกว่าเขาไม่สามารถหาสิ่งที่พ่อมดต้องการได้พ่อมดชราโมโหใหญ่ และพูดด้วยเสียงอันดังว่า "โกหก พวกเจ้าพบสิ่งที่ข้าต้องการแล้ว แต่เก็บซ่อนมันเอาไว้ ข้ารู้ดี ... ข้ารู้" "ท่านอาจรู้ในสิ่งที่พวกเราไม่รู้ พักอยู่ที่นี่สักคืนเถิด พรุ่งนี้เด็กๆ จะพาท่านออกไปค้นหาด้วยตัวของท่านเอง" แม่ของเด็กๆ กล่าวอย่างสุภาพ ทำให้พ่อมดคลายความโกรธและตกลงรับคำเชิญ วันรุ่งขึ้น พ่อมดออกไปกับเด็กๆ ตั้งแต่เช้า งีบหลับอยู่โคนต้นไม้ในขณะที่เด็กๆ ปีนขึ้นไปเก็บผลไม้ ตอนสายๆ เขาชี้ให้เด็กๆ ดูสัตว์และพืชแปลกๆ ตอนบ่ายพ่อมดนั่งแช่เท้าอยู่ในแอ่งน้ำตื้นๆ ในขณะที่เด็กๆ ลงไปว่ายน้ำในลำธารตกเย็นพ่อมดกับเด็กๆ กลับบ้านพร้อมด้วยผลไม้ เห็ดนานาชนิด และใบไม้แปลกๆ พ่อมดมีสีหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาเป็นประกาย "ท่านคงเจอสิ่งที่ต้องการแล้วสินะ" แม่ของเด็กๆ กล่าวอย่างยินดี "ใช่แล้ว ในที่สุดข้าก็ได้พบกับสิ่งที่ตามหามาแสนนาน" พ่อมดกล่าว "และเพื่อให้สิ่งนี้อยู่กับข้าตลอดไปข้าอยากให้พวกเจ้าย้ายไปปลูกบ้านอยู่ในสวนของข้า รับรองว่าพวกเจ้าจะไม่ต้องลำบากอีกต่อไป ขอแต่เพียงให้เด็กๆ ไปหาข้าในเวลาพวกเขาต้องการก็พอ" และก็เป็นเช่นที่พ่อมดกล่าว ครอบครัวนี้ไม่อดอยากอีกต่อไป เด็กๆ ไม่ต้องทำงานหนัก มีเวลาออกไปเที่ยวเล่นและค้นหาความสุข ... ที่ซุกซ่อนอยู่ทุกหนแห่งในโลกกว้าง พวกเขามักจะแวะไปหาพ่อมดชราเสมอๆ และเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป ในกาลต่อมา หากว่าใครเห็นเด็กๆ ขุดคุ้ยดินทราย หรือปีนป่ายขึ้นไปบนต้นไม้ แล้วละก็...อย่าแปลกใจบางทีเด็กๆ อาจจะค้นพบสิ่งสำคัญบางอย่างอยู่ก็เป็นได้ ใครจะรู้ ---------------