|
ครั้งหนึ่งนายพลฝรั่งเศษนายหนึ่งบอกให้คนสวนของเขาปลูกต้นไม่พันธุ์หนึ่งที่เขาได้รับมา คนสวนบอกว่า
"ท่านครับ ต้นไม้ชนิดนี้โตช้ามากนะครับ มันกินเวลาราว 100 ปีกว่าจะโตเต็มที่ "
นายพลยิ้มและบอกว่า "อ้าว...งั้นรออะไรอยู่เล่า เราไม่อาจเสียเวลาได้อีก ปลูกเสียเดี๋ยวนี้เลย"
ผมเป็นคนกินอาหารเร็วมาก แต่ละมื้อไม่เกิน 10 นาที เป็นนิสัยที่ไม่ดัอย่างหนึ่งที่ยังแก้ไม่ได้ กินช้าอยู่กรณีเดียวคือ เมื่อนั่งกินข้าวกับนางงามจักรวาลหรือนางแบบชุดชั้นในของ วิคตอเรีย ซีเคร็ท !
ปรัชญาตะวันออกเชื่อว่า การกินเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นเวลากิน จึงควรดื่มด่ำกับมันให้เต็มที่ ใช้เวลานาน ๆ ในการกิน แต่การดื่มด่ำกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งเป็นนานาจิตตัง
บางคนชอบดื่มด่ำกับการกินดื่มนาน ๆ
ขณะที่บางคนดื่มด่ำกับการขับรถนาน ๆ บางคนมีความสุขกับการทำงานที่ตนเองชอบมากกว่าการกิน
ตำนานจิตรกร นักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่หลายคนในโลกมีความสุขเมื่อทำงาน ไม่ใช่ยามกินดื่ม พวกเขากินเพื่อประทังชีวิตเท่านั้น
เพราะสำหรับพวกเขา มีความสุขจริง ๆ ตอนสร้างสรรค์งาน
ดังนั้นการใช้ชีวิตให้มีความสุขจึงไม่มีสูตรสำเร็จ และใช้ระยะเวลามาเป็นตัวตัดสินไม่ได้
ทุกชีวิตในโลกเกิดมาพร้อมของขวัญชิ้นหนึ่ง
นั่นคือเวลาท่อนหนึ่งให้ใช้ บางคนอาจได้รับของขวัญชิ้นนี้ยาวเพียง 20 ปี บางคน 50 ปี บางคนอาจได้รับของขวัญเวลายาวถึง 100 ปี
แต่ระยะเวลายาวสั้นบนโลกเป็นคนละเรื่องกับสิ่งที่กระทำ ยิ่งเป็นคนละเรื่องกับความสุข
ชีวิตของคนบางคนยาวร่วม 100 ปีแต่ไม่มีความสุขทั้งชาติ
บางคนอาศัยอยู่ในโลกระยะเวลาเพียงสั้น ๆ แต่มีความสุขทุกนาทีที่ผ่านไป
บางคนตื่นขึ้นมา
ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการเกลือกกลิ้งบนเตียงและอีกหนึ่งชั่วโมงในการแต่งตัว บางคนใช้เวลาทุกอย่างรวมกัน 5 นาที
แต่การใช้เวลาเร็วหรือช้าเป็นคนละเรื่องกับคุณค่าหรือความสุข
คุณค่าของเวลาอยู่ที่การใช้มันบางคนละลายเวลาไปกับการนินทา ทะเลาะกัน
แต่หลายคนอาจลืมไปว่า เวลาเป็นทรัพยากรเดียวที่มีจำกัดและรีไซเคิลไม่ได้
เวลาก็เหมือนเงินทองที่เรามี จะใช้ซื้อของดีหรือไม่ดี ก็ใช้ได้ครั้งเดียว
เมื่อเด็ก ๆเคยรู้สึกว่า อายุสามสิบช่างอยู่ไกลตัวเหลือเกิน แต่เราหลายคนก็ผ่านวัยสามสิบมาแล้วจนได้ เช่นเดียวกับวัยสี่สิบ ห้าสิบ...
เช่นเดียวกับเวลาสี่พันหกร้อยล้านปีบนโลก
ช่างเป็นเวลาที่ยาวนานอะไรเช่นนั้น แต่มันก็ผ่านมาแล้ว
เรารู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วก็เมื่อเราไปในงานเลี้ยงรุ่น พบเห็นเพื่อนเก่าที่วัยสูงขึ้น สังขารเริ่มโรยรา
และเส้นผมขาวมากขึ้น
คุณค่าของเวลายังขึ้นกับทัศนคติในการใช้ชีวิต
ในนวนิยายเรื่อง ดาวตก ผีเสื้อ กระบี่ ของนักเขียนจีนกำลังภายใน โกวเล้ง เปรียบเทียบคุณค่าของชีวิตกับดาว
จะใช้ชีวิตเช่นดาวตกที่สว่างไสว
แต่สั้นชั่ววูบ หรือจะใช้ชีวิตแบบดาวบนฟ้า ส่องแสงริบหรี่และยาวนาน ก็ขึ้นอยู่กับเรา
โกวเล้งเองก็ชอบเปรียบเทียบชีวิตของเขาเหมือนเทียนไขที่จุดปลายทั้งสองข้างพร้อมกัน สว่างกว่าเดิม 2 เท่า และสิ้นสุดเร็วลงกว่าเดิม
2 เท่า
แต่ความจริงชีวิตไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับดาว เพราะเรายังมีทางเลือกที่สาม คือยาวอย่างมีสีสัน
เพราะคุณค่าของชีวิตไม่ได้อยู่ที่ความยาวความสั้น
แต่อาจอยู่ที่การรู้จักปรับเกียร์เวลาช้าเร็วให้เหมาะสมกับชีวิตต่างหาก...
|
