เธอเท่านั้น

เขากุมมือเธอไว้ ...แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเต็มตื้น
“คุณอยู่ข้างกายผมเสมอเลย
ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย
ผมสอบตกแล้วตกอีก
ก็มีคุณอยู่เคียงข้างให้กำลังใจผมสู้ใหม่”

เธอบีบมือเขาแน่นขึ้น ขณะเขาพูดต่อ
“เมื่อผมตระเวนสมัครงานตามบริษัทใหญ่ๆ
แล้วก็ไม่เคยถูกเรียกตัว
ก็ยังมีคุณอยู่ข้างกาย
คอยตัดโฆษณาสมัครงานให้ผม...”

เขาพูดต่อ "กระทั่งผมเริ่มงานในบริษัทเล็กๆ
จนได้รับผิดชอบงานใหญ่ชิ้นนึง
แต่ที่สุด ผมทำมันพัง เพราะความเลินเล่อ
คุณก็ยังอยู่เคียงคู่ผมตรงนั้น

แม้เมื่อผมได้งานใหม่หลังจากโดนไล่ออกมาพักใหญ่ๆ
แต่ผมก็ไม่เคยได้เลื่อนตำแหน่ง
ความขยันผมไม่เคยมีใครเห็น
ผมอยู่ในตำแหน่งเดิมตั้งแต่วันเริ่มงานจนถึงวันนี้
ก็ยังมีคุณเคียงข้างผมตลอดมา”

น้ำตาเธอเอ่อเต็มนัยน์ตา ฟังสามีเธอพูดต่อ
“แล้วตอนนี้ผมประสบอุบัติเหตุ
ตื่นฟื้นขึ้นมา ก็มีคุณอยู่เคียงข้างผมตรงนี้....

ที่รัก...ผมมีบางอย่างที่อยากจะบอกคุณเหลือเกิน”
เธอโถมตัวลงบนเตียงกอดเขาไว้
สะอื้นฮักด้วยความตื้นตัน แล้วเขาก็พูด....
“ผมคิดดูแล้ว...คุณมันตัวซวยจริงๆ”