ด้วยไม่รู้การเบื้องหน้า

ลี่จีลูกสาวนายประตูด้านทิศตะวันออกนั้นเปนหญิงที่มีรูปโฉมงดงามนัก เมื่อพระเจ้าแผ่นดินเสด็จประพาสป่าทางทิศตะวันออกมาพบเข้า จึงโปรดให้สงตัวไปเปนสมในวังลี่จีทุกข์โศกยิ่งนักก่อนจะออกจากบ้านซึ้งอยู่ชายแดนเข้ามานางร่ำไห้ราวจะขาดใจ ชายแขนเสื่อนั้นซับน้ำตาเปียกไปหมด

ครั้นต่อมาเมื่อนางเข้ามาอยู่ในตำหนักมีความสุขสบายทุกประการ นางก็รำพึงถึงเหตุการณ์สมัยที่นางยังอยู่ชายแดน และอดแปลกใจไม่ได้ว่านางร้องให้ทำไมตั้งมากมาย ลี่จีร้องให้เพราะไม่รู้การเบื่องหน้า ซึ้งแท้จริงแล้วสุขสบายกว่าเดิมด้วยซ้ำ

ขวางจื้อนำเรื่องนี้มาเปรียบเทียบกับการที่มนุษย์ เรากลัวความตาย เพราะด้วยเราไม่รู้การเบื้องหน้า เราจะรู้ได้อย่างไรว่าแท้จริงแล้วความตายจะไม่ดีกว่าการอยู่ ความจริงมีอยู่ว่าเมื่อมีเกิดก็ต้องมีตายเปนของคู่กัน มีใครบ้างที่เกิดมาแล้วไม่ตายทันทีที่ลงบัญชีเกิดก็เว้นที่ไว้เลยสำรับความตาย

เมื่อเป็นธรรมชาตฺของชีวิตเช่นนี้ จะตั้งหน้าตั้งตารังเกียจความตาย
ทำไม จงทำชีวิตปัจจุบันให้ดีที่สุดเวลาตายจะได้ไม่อาย
นกกา ทำบุญไว้เถิดท่านแล้วการเบื้องหน้าเราจะได้ไม่ต้องกังวล

ที่มาจากหนังสืออภิมหามงคล