ท่าดีทีเหลว

มีพระอินทร์อยู่องค์หนึ่งมีหน้าที่คอยช่วยเหลือมนุษย ์ จึงไม่มีเวลาพักผ่อน วันหนึ่งพระอินทร์คิดจะเลิกทำหน้าที่นี้ จึงมีความคิดที่จะหาผู้ทำหน้าที่แทน โดยผู้ทำหน้าที่แทนต้องมีคุณธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องไม่โลภ

พระอินทร์จึงได้ลงมาสู่โลก โดยแปลงร่างเป็นมนุษย์ธรรมดา แล้วเข้าไปสู่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เพื่อแสวงหาบุคคลที่มีจิตใจสูง มีคุณธรรมที่เหมาะแก่การรับตำแหน่ง

พระอินทร์ปลอมได้ตรงไปยังมัคนายกวัด ที่เขาเล่าลือกันว่าเป็นผู้มีคุณธรรมยิ่งนัก เมื่อสนทนากันพอสมควรแล้ว พระอินทร์ก็ทดลองโดยเอานิ้วไปชี้ที่ก้อนหินเล็ก ๆ ก้อนหนึ่ง ทันใดนั้น ก้อนหินก็กลายเป็นทองคำธรรมชาติทันที

พระอินทร์ปลอมจึงมอบให้แก่มัคนายก แล้วก็เดินทางออกจากหมู่บ้านนั้น ขณะที่พระอินทร์กำลังนั่งพักอยู่ที่ใต้ต้นไม้ท้ายหมู ่บ้าน มัคนายกก็วิ่งกระหืดกระหอบมาให้พระอินทร์เปลี่ยนทองค ำธรรมชาติให้เป็นทองคำแท้ ทำให้พระอินทร์ผิดหวังเป็นยิ่งนัก

พระอินทร์ได้พบกับคนดีอีกมากมาย และได้เสกก้อนหินให้เป็นทองคำแก่ทุกคน แต่ทุกรายก็ขอก้อนใหญ่กว่าเดิมทั้งสิ้น จนพระอินทร์คิดว่าในโลกนี้คงไม่มีคนที่ทรงคุณธรรมแท้ จริงแม้แต่คนเดียว

ก่อนจะกลับคืนสู่สวรรค์ พระอินทร์ได้แวะไปสนทนากับดาบสในอาศรมกลางป่า พระอินทร์ประทับใจในความรู้และคุณธรรมของดาบสมาก แต่เพื่อเป็นการทดลองให้แน่ใจ จึงชี้นิ้วเสกก้อนหินให้เป็นทองคำ แล้วยื่นให้แก่ดาบส

“ อาตมาไม่ต้องการอะไรหรอก เพราะอาตมาสละทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว” ท่านดาบสตอบอย่างไม่มีเยื่อใย

พระอินทร์ดีใจมากและเริ่มรู้สึกว่า ท่านได้มาพบคนที่ต้องการแล้ว แต่เพื่อความแน่ใจอีกรอบ ท่านจึงได้เสกก้อนหินให้เป็นทองคำก้อนใหญ่กว่าเดิม แต่ดาบสก็ปฏิเสธอย่างแข็งขันเช่นเดิม พระอินทร์ได้เสกก้อนหินให้อีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถจะทำให้ดาบสรับได้

“ ถ้าอย่างนั้นท่านต้องการอะไร ?”


พระอินทร์ถามขึ้นด้วยความพอใจ เพราะเชื่อว่าได้พบผู้ดำรงตำแหน่งแทนแล้ว ฝ่ายดาบสอิดเอื้อนอยู่ครู่หนึ่ง ตาจ้องไปที่นิ้วชี้ของพระอินทร์ที่ปลอมตัวมาแล้วตอบว ่า

“ อาตมาต้องการนิ้วมือของท่าน”

พระอินทร์ได้ฟังแทบจะหงายหลังด้วยความผิดหวัง แล้วก็รีบกลับคืนสู่สวรรค์โดยไม่หันหลังกลับมาอีกเลย

ข้อคิด...
....หากเราต้องการที่จะให้ตัวเองมีสิ่งดีๆผ่านเข้ามาในชี วิต สิ่งสำคัญมิใช่อยู่ที่การร้องขออ้อนวอน แต่อยู่ที่การตั้งใจแสวงหาด้วยความเข้าใจเป็นหลัก เพราะหากเป็นคนประเภทท่าดีทีเหลวที่ไร้แก่นในสิ่งที่ เป็นอยู่ เราก็ไม่ต่างอะไรจากสิ่งที่ดูสวยงามภายนอกแต่บอบบางภ ายใน ทำให้ไม่สามารถใช้สอยให้เกิดคุณค่าที่สูงส่งได้ เพราะเราอ่อนไหวเกินไปที่จะสู้กับแรงกระทบของสิ่งอื่ นที่เข้ามามาทำร้ายเรา แต่เราควรพัฒนาชีวิตให้ดีขึ้นทั้งกายภายนอกและจิตใจภ ายใน แล้วประสานทั้งสองสิ่งเข้าด้วยกัน เมื่อนั้นเราจะเป็นคนที่มีท่าทีที่ดูสง่า และมีแก่นสาระที่คู่ควรแก่การต่อยอดสิ่งดีไปสู่ผู้อื ่นอย่างน่าชื่นชม