ใจเขาใจเรา


		ใจเขาใจเรา

	เศรษฐีคนหนึ่ง…อยู่กรุงเทพฯ… เป็นนักสะสม…ซากสัตว์… เขาสัตว์…งาช้าง…หนังเสือ…เต็มบ้านไปหมด… ทุกเสาร์ อาทิตย์…ก็ออกไปล่าสัตว์… เมีย…มีลูกอ่อน…อายุประมาณ 3 เดือน… วันหนึ่ง…ขณะออกล่าสัตว์… เห็นลูกลิงตัวหนึ่ง…สวย…น่ารัก…ขนสีขาว…แปลกมาก อยากได้มาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ ก็ปรึกษากับพรานป่า…คนนำทางว่า… ทำอย่างไรจึงจะได้ลูกลิงมาเลี้ยง … พรานป่าบอกว่า… โดยสัญชาตญาณ…ลิงจะรักลูกมาก…รักสุดชีวิต… ตราบใดที่แม่ลิงยังไม่ตายไม่มีใครสามารถ เอาลูกมันออกจากอกได้… มันสู้สุดชีวิต … สุดท้าย…เศรษฐีตัดสินใจ… ยิงแม่ลิงตาย…แล้วเอาลูกลิงสีขาว… มาเลี้ยงที่กรุงเทพฯ… เมื่อยิงแม่ลิงตาย… ก็เอาเนื้อไปแกง… ให้ลูกน้องถลกหนัง…เก็บหนังไว้ประดับบ้าน … พอกลับถึงกรุงเทพฯ… ก็เอาลูกลิงเลี้ยงไว้ในบ้าน… หยอกล้อ…วิ่งเล่นกับลูกลิง…เป็นที่สนุกสนาน… ส่วนหนังลิงตัวแม่…มันยังสดอยู่…มีกลิ่นเหม็น… ก็เอาไปตากแดดที่ลานจอดรถหน้าบ้าน… เช้าวันหนึ่ง… ขณะเมียเศรษฐี…กำลังให้นมลูกกิน… ในห้องรับแขก …หน้าบ้าน… เมียร้องไห้โฮ…ดังลั่นบ้าน… เศรษฐีตกใจ…วิ่งลงมาจากชั้นบน… โผเข้าไปกอดเมียและลูกไว้… ใบหน้าตกใจสุดขีด… พยายามถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น… เมียไม่ยอมตอบ…เอาแต่ส่ายหน้า…แล้วก็ร้องไห้…หันไปมองหน้าลูก กำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข …. นั่งปลอบเมียอยู่สักครู่… พอเริ่มตั้งสติได้… ถามเมียว่าเกิดอะไรขึ้น… ตกใจเรื่องอะไร…ร้องไห้เรื่องอะไร… เมียไม่ยอมพูด…แต่ชี้มือไปที่ลานจอดรถหน้าบ้าน… เศรษฐีมองตามไป…เห็นภาพ…ถึงกับผงะ…ตกใจ…น้ำตาไหล… ไม่รู้ว่า…ลูกลิงที่เอามาเลี้ยงไว้… หลุดออกไปนอกบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่… มันออกไปดูดนมแม่… ที่เป็นหนังแห้ง… ตากไว้ที่โรงรถ… ดูดเสร็จ…มันก็ก้มลงกอดแม่… น้ำตาไหล… เศรษฐีและเมีย…ทนดูไม่ได้…ร้องไห้โฮ… คุยกันว่า…ถ้ามีคนทำกับครอบครัวเราอย่างนี้บ้าง… เราจะรู้สึกอย่างไร… จะเศร้าโศก…เสียใจ…ทุกข์ทรมานใจขนาดไหน…? ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา… เศรษฐี…สั่งให้เอาซากสัตว์ที่สะสมทั้งหมด… ไปเผา… เอาลูกลิง…ไปปล่อยในป่า… เลิกออกล่าสัตว์… เข้าวัด…ทำบุญ… ทุกครั้งที่ทำบุญ…จะขอพรทุกครั้งว่า… ขออย่าให้มีใคร…มาทำกับครอบครัว เรา … เหมือนกับที่เรา…ได้ทำกับครอบครัวลิงตัวนั้นเลย… จึงขอฝากไว้ว่า… ถ้ารักลูกของเรา…จงอย่าทำร้ายลูกคนอื่น… ถ้าอยากให้ครอบครัวของเรามีความสุข… จงอย่าทำร้ายครอบครัวคนอื่น