บุคลากร บริการLinks

แมลงปอของคุณ

มีเมืองเล็กๆที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง  มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก   ทุกวันพวกเขาจะพากันไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้ ทุกคนที่เคยพบเจอพวกเขา จะมองด้วยสายตาอิจฉา ในความรักของคนคู่นี้เสมอ                                                                                                                  

แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น  หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส      เธอนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นขึ้นมา    ตอนกลางวัน ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ  ทั้งๆที่เธอไม่เคยตอบสนองแต่อย่างใดเลย     ตกกลางคืน ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง      เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง จนไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว   ผ่านไป 1 เดือน หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม    ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวลงทุกวัน    แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอ ไม่เคยหยุด      แต่แล้ววันหนึ่ง พระผู้เป็นเจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม และตกลงที่จะประทานพรให้แก่เขา พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า "เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ ด้วยชีวิตของเจ้าไหม"
ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า "ผมยอมครับ" พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า "งั้นดี ข้าจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา
แต่ต้องแลกกับการที่เจ้าต้องกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าตกลงจะยอมไหม"
ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม "ผมยอมครับ"                                                                        

ฟ้าสางแล้ว ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้า         แล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ  มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้างๆเธอ   คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง   แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน   หลายวันผ่านไป หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว   แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตระเวนหาข่าวคราวของชายหนุ่ม      แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ      ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของแมลงปอ ได้แต่บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง   ทว่าเขาไม่สามารถส่งเสียง    ไม่สามารถโอบกอดเธอ เขาทำได้แค่เพียง...เฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คลาดสายตาเท่านั้น                                                                                                                                       

ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว ลมฤดูใบไม่ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม่ใหญ่ เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว   เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว อยากใช้ปากเล็กๆ จูบที่หน้าผาก แต่อย่างไรก็ดี ร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้   แค่พริบตา ฤดูใบไม่ผลิก็มาเยือน เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา เพื่อที่จะพบว่า ร่างอันคุ้นตานนั้น บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว  ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส    ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารักและใจดีคนนั้น และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น
แน่นอน พวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาว ที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก  หลังจากนั้นไม่กี่วัน แมลงปอก็เห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้น พาคนรักของตนไปชายทะเล เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น พลบค่ำก็อยู่ที่ชายหาด เพื่อดูพระอาทิตย์ตก    แต่สำหรับเขาแล้ว นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว     เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย   หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก เจ้าแมลงปอบินต่ำลงๆ ทุกวัน ด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด เขาไม่มีเรี่ยวแรงพอ ที่จะบินเข้าใกล้หญิงอันเป็นที่รัก   ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่   เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก           ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3 เจ้าแมลงปอไม่ได้ไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว บ่าของเธอบัดนี้ ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบาๆ จากเขาผู้นั้น ดูท่าทางแล้ว ไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง      และยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตที่ผ่านไป 

วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นเจ้ากำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว      คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่ม ได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั่นเอง เจ้าแมลงปอค่อยๆ บินเข้าไปในโบสถ์ และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า
เขาได้ยินเสียงคนรักที่ดังมาจากข้างล่าง ตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้า ว่า "ฉันยอมรับ"
เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา ตามด้วย...จุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่        เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า "เจ้ารู้สึกเสียใจไหม"
เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า "เปล่า" พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า
"งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว" เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้าๆ ก่อนตอบว่า
"ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ" 

บางบุพเพ...ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป     บางบุพเพ...ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
รักคนคนหนึ่ง...ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่ง...เราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี
บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม???...