นิทาน นัสรูดิน

นัสรูดินมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อมุสตาฟา มุสตาฟาเป็นคนไม่ฉลาดส่วนนัสรูดินเป็นคนฉลาดแต่ชอบทำเป็นโง่ วันหนึ่งมุสตาฟาตื่นแต่เช้ามืดด้วยความท้อแท้ไปหานัสรูดินบอกว่า เพื่อนเอ๋ย บ้านที่ผมอยู่มันคับแคบ กลิ่นอับ ไม่คล่องตัวเลย ผมไม่มีความสุข กลัดกลุ้มมาหลายปีแล้ว ช่วยผมหน่อยได้ไหม เงินที่จะขยายห้องก็ไม่มี

นัสรูดินบอกว่า เอาล่ะแกต้องเชื่อข้านะ แล้วจะช่วยให้สบายขึ้น คืนนี้นะให้เอาแพะเข้าไปล่ามในห้องนอนของแก มุสตาฟางงแต่ก็เชื่อนัสรูดิน พอรุ่งเช้าตื่นมาตาแดง มาหานัสรูดิน ผมนอนหลับๆตื่นๆ เจ้าแพะวายร้ายมันร้องทั้งคืนเลย ไหนว่าจะช่วยผมให้มีความสุข

นัสรูดินบอกว่า เอาน่าเชื่อฉัน คืนนี้เอาลาเข้าไปอีกตัวหนึ่งไปล่ามด้วยกัน มุสตาฟาคนโง่ก็ทำตาม เอาลาเข้าไปล่าม รุ่งเช้าก็โผเผมาบอกว่า เจ้าแพะกับลามันทะเลาะกันทั้งคืนร้องและเตะกันและถ่ายมูลออกมา ห้องผมเล็กอยู่แล้วเหม็นคลุ้งไปหมดไหนว่าจะช่วยผมให้สบายขึ้นไงล่ะ นัสรูดินบอกว่า เอาน่า คืนนี้ได้เรื่องเอาม้าเข้าไปอีกตัวหนึ่ง พอรุ่งเช้ามุสตาฟาไม่มีแรง เพราะไม่ได้นอนทั้งคืนบอกนัสรูดินช่วยผมด้วย ช่วยผมให้มีความสุขหน่อย นัสรูดินบอกว่า เอาละได้ที่แล้ว คืนนี้เอาแพะออกจากห้องไป พอรุ่งเช้ามุสตาฟามาหา นัสรูดินก็ถามว่าเป็นไงบ้าง มุสตาฟาจึงบอกว่าค่อยยังชั่วนิดนึงแล้ว

นัสรูดินบอกว่า งั้นคืนนี้เอาลาออกไป รุ่งเช้ามุสตาฟาบอกว่า ผมรู้สึกว่าห้องผมกว้างขึ้น นัสรูดินบอกว่าคืนนี้แกเอาม้าออกไปจากห้อง รุ่งเช้ามมุสตาฟาเดินยิ้มเผล่มาหาบอกว่า แหม ผมรู้สึกเป็นสุขเหลือเกินห้องผมรู้สึกมันกว้างขวางดี

คงมีหลายคนที่เป็นแบบมุสตาฟานี่แหละ ไม่รู้จักพอใจตนเองเที่ยวคิดฟุ้งซ่านไปครั้นสูญเสียไปทีละน้อยพอได้คืนมาจึงเห็นคุณค่าของสิ่งที่ตนมีอยู่ ถ้ารู้จักคิดดี คิดถูกเสียตั้งแต่ต้น ก็จะสุขใจ สบายใจ ไม่ต้องกระวนกระวายใจให้เป็นทุกข์