เป็นเรื่องเก่าแก่เกี่ยวกับกษัตริย์ในอัฟริกาพระองค์หนึ่ง กษัตริย์มีพระสหายสนิทมากคนหนึ่งซึ่งโตมาด้วยกัน เพื่อนคนนี้มีนิสัยอย่างหนึ่งที่ชอบมองดูทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเขา ไม่ว่าดีร้ายอย่างไร ก็จะบอกว่า
ก็ดีเหมือนกัน
วันหนึ่ง
กษัตริย์และพระสหายคนนี้ออกไปล่าสัตว์ด้วยกัน พระสหายจะบรรจุกระสุนเตรียมปืนให้กษัตริย์ บังเอิญทำบางอย่างผิดพลาดไป เมื่อกษัตริย์กำลังรับปืนจากพระสหาย ปืนลั่น ทำให้นิ้วหัวแม่มือของกษัตริย์ขาดกระเด็นไป เมื่อเห็นดังนี้ พระสหายก็พูดขึ้นเหมือนดังเคยว่า
ก็ดีเหมือนกัน เมื่อได้ยินดังนั้น กษัตริย์ก็ตอบด้วยความโกรธว่า นี่ไม่ดีอย่างแน่นอน แล้วส่งตัวพระสหายไปขังในคุก
ประมาณหนึ่งปีต่อมา กษัตริย์ออกไปล่าสัตว์ในพื้นที่ต้องห้าม ที่สุดมนุษย์กินคนเผ่าหนึ่งก็จับพระองค์ไป
มัดกับท่อนไม้ เพื่อเตรียมเข้ากองไฟ แต่ขณะที่กำลังจะจุดไฟ พวกเขาก็สังเกตุเห็นว่ากษัตริย์ไม่มีนิ้วหัวแม่มือ ซึ่งตามความเชื่อถือของเผ่า พวกเขาไม่กินคนที่มีอวัยวะไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ จึงปล่อยตัวกษัตริย์ไป ขณะที่พระองค์กลับบ้าน จึงคิดถึงเหตุการณ์ที่ทำให้พระองค์ไม่มีนิ้วหัวแม่มือ และเสียใจที่ได้ปฏิบัติกับเพื่อนอย่างนั้น พระองค์เดินทางไปที่คุกทันทีและตรัสกับเพื่อนว่า
เจ้าพูดถูกแล้วที่ว่าไม่มีนิ้วหัวแม่มือก็ดีเหมือนกัน แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง กษัตริย์ตรัสต่อไปว่า ข้ารู้สึกเสียใจเหลือเกินที่ส่งเจ้ามาขังในคุก ไม่ดีเลยที่ข้าทำแบบนี้
แต่เพื่อนตอบว่า ที่จริง ก็ดีเหมือนกัน เจ้าหมายความว่าอย่างไรว่าก็ดีเหมือนกัน มันจะดีได้อย่างไรที่ข้าส่งเพื่อนมาอยู่ในคุกถึงหนึ่งปี
ถ้ากระหม่อมไม่อยู่ในคุก กระหม่อมก็คงต้องไปล่าสัตว์กับพระองค์มิใช่หรือ?