คุณแม่กลับจากการจ่ายตลาดด้วยความเหนื่อยอ่อน  จิตใจรุ่มร้อนด้วยความวุ่นวายในชีวิต กลับพบลูกชายคนโต     รอฟ้องเอาผิดกับน้องชายคนเล็ก
 

“โอ้เด็กน้อยนั้นเอาดินสอสีขีดเขียนบนฝาผนัง   ไม่ยอมฟังคำห้ามปรามของผม ว่าแม่คงโกรธแทบเป็นลมถ้าแม่มาเห็น    ฝาผนังนั้นเพิ่งเปลี่ยนมาเป็นกระดาษสีสวยสดใส”

“น้องชายของลูกอยู่ไหนไปเรียกออกมา”   คุณแม่หน้าตาแดงก่ำด้วยความโกรธ   ต้องการลงโทษลูกให้สาสม    เด็กน้อยก้มหน้า น้ำตาไหล ใจสั่น  มันหมายถึงทำให้แม่เสียใจและไม่อยากทน

คุณแม่เอาแต่ตะโกนสั่งสอนบ่นว่า ที่สุดเงยหน้าขึ้นมาดูที่ฝาผนัง  หัวใจของนางดังถูกมีดคม เฉือนบาด น้ำตาก็ไหลสาดพรั่งพรู    เพราะดูที่ผนังเขียนว่า “ผมรักแม่ครับ”    ตราบจนบัดนี้ รอยขีดเขียนนั้นยังคงอยู่ พร้อมกรอบรูปล้อมอยู่ให้ดูเพื่อเตือนใจ ดูทีไรกลับให้เหลียวดูซ้ำใหม่ทุกที