vanity


		มันไม่แน่ดอก

	"อะไร อะไร มันก็ไม่แน่ อย่าดีใจ เสียใจ" มีนิทานของชาวจีนเรื่องหนึ่งเล่าว่า สามี ภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ในชนบทกับท่านผู้เฒ่าท่านหนึ่ง และมีม้าแสนรู้อีกตัวหนึ่ง ทั้งสองสามีภรรยารักม้าตัวนี้มาก วันหนึ่งม้าหนีไป ทั้งสามีภรรยาเสียใจมาก ท่านผู้เฒ่าก็ได้แต่ปลอบใจว่า อย่าเสียใจไปเลย เพราะชีวิตนี้ไม่แน่ เวลาผ่านไปหลายวันม้าตัวนั้นก็กลับมา ที่บ้าน แต่คราวนี้ได้พาแฟนมาด้วยเป็นม้าป่าอีกตัวหนึ่ง สามีภรรยาต่างก็ดีใจมากแต่ท่านผู้เฒ่าก็บอกว่า อย่าเพิ่งดีใจ เพราะชีวิตนี้ไม่แน่ ต่อมาวันหนึ่ง สามีพาม้าตัวใหม่มาหัดขี่เล่นไปรอบๆ บ้าน ม้ายังไม่เชื่องดี จึงยังไม่สามารถ บังคับได้ดังใจ ม้าพาวิ่งลอดเข้าไปใต้ถุนบ้านอย่างแรงตกมาพิการแขนขาหัก ทั้งสามีภรรยาต่างก็เสียใจ กับเหตุการณ์นี้มาก ท่านผู้เฒ่าก็ปลอบว่า อย่าเสียใจเลย เพราะชีวิตนี้ไม่แน่ ต่อมาเกิดสงครามขึ้น ชายฉกรรจ์ในหมู่บ้านถูกทางราชการเกณฑ์ไปเป็นทหารทุกคน สามีได้รับการยกเว้น เนื่องจากเป็นคนพิการ การสู้รบเป็นไปอย่างรุนแรงทำให้ทหารตาย เกือบหมด สามีภรรยา ก็ดีใจที่ตัวเองไม่ต้องไปเสียชีวิตในการทำสงครามครั้งนี้ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งเราอาจเกิดความรู้สึก ว่าเราได้สูญเสียมากมาย เราเสียเปรียบ น่าเสียใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว เราอาจจะเห็นว่าสิ่งเหล่านี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่น่าเสียใจอะไรมาก อาจจะกลับกลายเป็นสิ่งที่ดีก็ได้ บางสิ่งบางอย่างที่เรารู้สึกว่าดี แต่เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว สิ่งเหล่านี้ก็อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีก็ได้ มันก็กลับไป กลับมาอยู่อย่างนั้น เป็นอนิจจัง ไม่แน่นอนจริงๆ เราจึงควรทำความเข้าใจกับเรื่องของ ความไม่แน่นอน และ รู้จักปล่อยวาง