|
ยังมีหมีขาวอยู่สองตัว ( ความจริงมีมากกว่านั้นแต่นิทานเรื่องนี้มีหมีมา เกี่ยวข้องแค่สองตัว )
หมีตัวผู้ชายชื่อว่า หมีบีโฮลเด้ Beholde หมีตัวผู้หญิงชื่อว่าหมีอาเลนี่ Alene หมีขั้วโลกสองตัวนี้เป็นแฟนกัน
หมีบีโฮลเด้เป็นหมีเข้มแข็งที่สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ ค่อน ข้างจัดเป็นหมีรักสันโดษอยู่บ้าง
ส่วนหมีอาเลนี่เป็นหมีขี้เหงาแถมทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น ส่วนใหญ่เธอมักจะพึ่งพาหมีบีโฮลเด้อยู่ตลอดเวลา
วันหนึ่งหมีอาเลนี่พูดขึ้นมาว่า แต่งงานกันเถอะนะ
หมีบีโฮลเด้ไม่ยิ้มและไม่ตอบอะไร
เพราะมัวแต่คิดในใจอยู่ว่า เขาก็อยู่ของเขาตัวเดียวได้นี่นา แล้วทำไมจะต้องแต่งด้วย หมีอาเลนี่อ้อนต่อว่า ชั้นชอบที่มีคุณคอยดูแลอยู่ตลอดเวลา คุณทำให้ชั้นมีความสุข
ถ้าเป็นหมีหนุ่มตัวอื่นก็คงจะเป็นปลื้มไปแล้วที่ได้ยินแฟนพูดยอกันแบบนี้ แต่หมีบีโฮลเด้เป็นหมีคิดมาก
เขาคิดว่าการดูแลคนรักได้เป็นแค่คุณสมบัติที่คนเป็นแฟนกันจะต้องมีเท่านั้น
แต่ไม่ใช่เหตุผลของการเลือกที่จะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเลย วันรุ่งขึ้นหมีบีโฮลเด้หายไปจากบ้าน . . . แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย !
หมีอาเลนี่ร้องไห้ตัดพ้อต่อว่าหมีบีโฮลเด้ว่า ทำไมต้องทิ้งกันด้วย ชั้นหาอาหารก็ไม่ค่อยเก่ง ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น
แต่ก่อนก็ทำให้ชั้นมาตลอดแล้วจู่ๆก็มาทิ้งกันไปเฉยๆเลยเนี่ยนะ หมีบีโฮลเด้ใจร้าย หมีบีโฮลเด้ใจร้ายที่สุด. .
และแล้วเวลาก็ผ่านไปหนึ่งปี เป็นหนึ่งปีที่หมีขาวทั้งสองตัวได้เรียนรู้อะไรมากมาย
ในเวลานี้หมีอาเลนี่ไม่ใช่หมีหน่อมแน้มขี้เหงาตัวเดิมที่ทำอะไรไม่เป็นอีก แล้ว เธอเข้มแข็งขึ้นมาก
เธอรับรู้แล้วว่าการใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเองเป็นความรู้สึกทีดีถึงเพียงไหน และเมื่อหมีอาเลนี่สามารถดูแลตัวเองได้
นานเข้าเธอก็เริ่มเกิดความรู้สึกว่าอยากจะได้ดูแลคนที่เธอรัก บ้าง เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน
และก็พลันพบว่า เธอได้พลาดอะไรไปบ้างเมื่อตอนที่ยังมีหมีบีโฮลเด้อยู่ด้วย เธอเอาแต่พึ่งพาหมีบีโฮลเด้ตลอด
จนตัวเธอเองไม่มีโอกาสได้ทำอะไรดีๆให้กับเขาบ้างเลย เธอไม่เคยหาอาหารมาป้อนเขาบ้าง เธอไม่เคยรับฟังปัญหาของเขา
เธอซบไหล่เขาตลอดเวลาแต่ไม่เคยให้ไหล่ของเธอเป็นที่พักพิงกับเขา เลย
ตอนนี้เธอรู้สึกแล้วว่าเธอสมควรโดนทิ้งจริงๆ . . .
ส่วนหมีบีโฮลเด้... หมีบีโฮลเด้หลังจากที่หนีมาก็ไม่ได้ไปไหนไกล เขาเฝ้าอยู่ข้างกายหมีอาเลนี่มาโดยตลอด
เขามักจะปลอมตัวเป็นเนินหิมะไปติดตามคอยดูแลเธออยู่อย่างเงียบๆเสมอๆ โดยเฉพาะช่วงแรกๆที่หมีอาเลนี่ยังจับปลาไม่เป็น หมีบีโฮลเด้ต้องคอยไปแอบจับปลาแล้วเอามาวางทิ้งไว้ที่ข้าง ๆ หลุมน้ำแข็งให้
ด้วยความที่หมีอาเลนี่เป็นหมีหน่อมแน้ม เธอก็เข้าใจว่าปลาคงจะหนาวเลยกระโดดขึ้นมานอนตากแดดเล่นล่ะมั๊ง จนกระทั่งนานเข้า....
หมีอาเลนี่ก็สามารถดูแลตัวเองได้ และเธอก็ไม่ต้องการการดูแลอย่างลับๆจากเขาอีกต่อไป
นั่นทำให้หมีบีโฮลเด้มีเวลาเพลิดเพลินไปกับธรรมชาติตามประสาหมีโสดไปวันๆ อย่างมีอิสระมากขึ้น
หมีบีโฮลเด้ไม่มีภาระอะไรให้ต้องห่วง ให้ต้องกังวล เหมือนเช่นตอนที่ยังอยู่กับหมีอาเลนี่อีกแล้ว
แรกๆเขาก็สบายใจ
แต่พอนานเข้าเขาก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตเหมือนจะขาดอะไรบางอย่างไป แค่ขาดอะไรบางอย่างไปยังไม่พอ แต่กลับยังมีความเหงามาแทนที่อีกด้วย และแล้วเขาก็เข้าใจความรู้สึกของหมีอาเลนี่ขึ้นมาในทันที
เขารับรู้แล้วว่าการมีใครสักคนคอยเฝ้าเคียงข้างอยู่ทุกเวลาเป็นความรู้สึกที่ดีถึงเพียงไหน
ตอนนี้เขารู้สึกแล้วว่าเขาไม่น่าทิ้งเธอมาจริงๆ . . และแล้วเมื่อวันสุดท้ายของฤดูร้อนก่อนที่จะถึงช่วงจำศีลอันแสนยาวนานใน ฤดูหนาวมาถึง
หมีอาเลนี่นั่งอยู่บนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งข้างๆเนินหิมะ แม้เธอจะเข้มแข็งและสามารถอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว . . .
แต่เธอก็กลับมีน้ำตาไหลออกมา กลับมาหาชั้นเถอะนะ ชั้นมีอะไรที่อยากจะชดเชยให้กับคุณมากมาย เธอพูดคนเดียวทั้งน้ำตา
ผมก็ขอโทษ ต่อไปนี้ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหนอีกแล้ว หมีอาเลนี่ประหลาดใจที่มีเสียงตอบกลับมา
เนินหิมะข้างๆเธอเริ่มขยับ... และก็ยืนขึ้นมากลายเป็นหมีบีโฮลเด้นี่เอง
หมีอาเลนี่ยิ้มทั้งน้ำตา แต่งงานกันเถอะนะ ชั้นอยากจะดูแลคุณ ชั้นอยากจะทำให้คุณมีความสุข คราวนี้หมีบีโฮลเด้ก็ยังคงไม่ตอบอะไรเช่นเดิม
เขาเพียงแต่ยิ้ม . . . และก็ใช้เพียงแค่รอยยิ้มนี้กับแววตาเท่านั้น แทนคำตอบว่าตกลง
หน้าหนาวปีนี้คุณกับผมมานอนจำศีลด้วยกันนะ มันจะต้องเป็นหน้าหนาวที่อบอุ่นและมีความสุขมากแน่ๆ
หมีอ่อนแอต้องการคนดูแล ถ้าไม่รู้จักความสุขของการได้ดูแลคนอื่นบ้าง มีแฟนไปก็กลายเป็นภาระแฟนเปล่าๆ
หมีเข้มแข็งที่ใช้ชีวิตเพียงลำพังได้ แต่ถ้าไม่รู้จักความอ้างว้างบ้าง ก็ไม่รู้จะมีความรักไปทำไม
|
