พ่อเคยนึกสงสัยว่า การสูญเสียที่มีแต่ความเจ็บปวดนั้น มีความหมายอะไรต่อชีวิตได้ เพราะมันได้แต่บั่นทอนจิตใจ แต่แล้ว ประสบการณ์ก็สอนว่า การสูญเสียทำให้เราตระหนักและสำนึกว่า บุคคลหรือสิ่งที่เราสูญเสียไปนั้น มีค่ามากเพียงใดควรที่จะให้ความสำคัญ และความรู้สึกผูกพันในขณะที่ยังมีอยู่ บางที แม้ขณะนี้ อาจมีอีกหลายคนหรือหลายสิ่งที่เราทอดทิ้งเหมือนไม่มีค่า นั่นแหละความหมาย

พ่อเคยนึกสงสัยว่า ทำดีไม่ได้ดี แล้วจะทำดีไปทำไม แต่แล้วกาลเวลาก็พิสูจน์ให้เห็นความจริงว่า ทำดีไม่เคยเสียเปล่า อาจไม่เห็นผลทันตา เวลานี้ แต่จะมีเวลาของมัน หรือผลดีของมัน อาจไม่วัดด้วยคุณค่าฝ่ายวัตถุหรือชื่อเสียงเกียรติยศ แต่มันให้ความสุขฝ่ายจิตใจ นั่นแหละได้ดี

พ่อเคยนึกสงสัยว่า จริงหรือที่ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ทำไม ทำอะไรบางอย่างไม่เคยสำเร็จ ล้มเหลวอยู่ร่ำไป ไม่เป็นดั่งใจเลย แต่แล้วด้วยความพยายามมากมาย เรากลับเรียนรู้เรื่องสำคัญที่สุดเรื่องหนึ่งคือการรู้จักตัวเอง ว่าอะไรที่ตนสามารถทำได้ อะไรที่ไม่สามารถทำได้ อะไรทำได้มาก อะไรทำได้น้อย ความรู้จะนำไปสู่จุดลงตัวของชีวิต ในเวลาเดียวกัน การได้ทำอะไรตามความฝันหรืออุดมการณ์ ก็พิสูจน์ถึงการเป็นคนจริง เพียงได้พยายามทำตามอุดมการณ์ ก็ทำให้เป็นสุขยิ่งกว่า นั่นนับว่าเป็นความสำเร็จ เพราะหากไม่ได้พยายามเอาเสียเลย ชีวิตก็ไร้ความหมาย และไร้ตัวตน การแข่งขันจึงไม่สำคัญที่สุดที่ชนะ แต่ที่ได้เข้าสู่การแข่งขันอย่างสมศักดิ์ศรีของนักกีฬา แม้แพ้ก็สมภาคภูมิต่างหาก

นักข่าวถามโทมัส เอดิสันว่า รู้สึกอย่างไรที่ล้มเหลวถึง 25,000 ครั้งในการสร้างแบตเตอรี่ คำตอบของเขาคือ “ผมไม่ทราบว่า ทำไมคุณเรียกมันว่าล้มเหลว ถึงวันนี้ ผมรู้ถึง 25,000 วิธีที่ไม่อาจสร้างแบตเตอรี่ได้ แล้วคุณหละรู้อะไร?”

แม่คนหนึ่งหัวใจแทบสลาย เมื่อต้องสูญเสียลูกชายคนโตไป ด้วยพิษของงูร้ายที่ลูกชายดึงดันจะเลี้ยงไว้ ขณะที่แม่คัดค้านเพราะเกลียดงูเหลือเกิน ในคำพูดไว้อาลัยในพิธีปลงศพ แม่บอกกับลูกชายว่า จากนี้ไป แม่จะพบลูกชายในงูทุกตัว เพราะเป็นสิ่งที่ลูกชายรัก และแม่จะมีชีวิตต่อไป เพราะยังมีอีกหลายชีวิตให้แม่รักได้

พ่อรู้สึกว่า พระวาจาของพระเยซูเจ้าที่ตรัสกับโทมัสว่า “อย่าสังสัยอีกต่อไป แต่จงเชื่อเถิด” เป็นพระวาจาที่เตือนใจ และให้กำลังใจแก่เราทุกคน ในสถานการณ์ต่างๆ แห่งชีวิต ที่อาจทำให้เราวิตกวุ่นวายสับสน เพราะตราบใดที่เรามีหลักยึดมั่นคงในจิตใจของเรา  คือสิ่งที่เราเชื่อ เราจึงจะเป็นผู้ที่มีชีวิต และชีวิตจะมีค่าและมีความหมายที่แท้จริง