|
คุณเคยได้ยินเรื่องม้าวิเศษตัวหนึ่งไหม มันเป็นม้าของอารามนักพรตแห่งหนึ่ง
และเพราะว่ามันเติบโตมาในบรรยากาศของธรรมะ มันจึงพอจะเข้าใจภาษาทางธรรมะอยู่บ้าง คือ ถ้าใครขึ้นขี่มัน และอยากจะให้มันวิ่งออกไป เขาต้องร้องว่า ขอบคุณพระเจ้า
ถ้าจะให้เลี้ยวไปทางซ้าย ต้องบอกว่า วันทามารีอา
ถ้าจะให้เลี้ยวไปทางขวา ก็ต้อง ข้าแต่พระบิดา และถ้าต้องการให้มันหยุดต้องบอกว่า อาแมน และม้าตัวนี้ฝีเท้าของมัน จัดจ้านมาก วิ่งเร็วประดุจลมพัดเลยทีเดียว
ครั้งหนึ่ง
มีคุณพ่อองค์หนึ่งมาเข้าเงียบที่อารามนักพรตแห่งนั้น และได้แลเห็นทีท่าปราดเปรียวพ่วงพีของม้าวิเศษตัวนี้เข้า ก็เกิดอยากจะขึ้นควบขี่เป็นกำลัง จึงขออนุญาตอธิการอาราม
อธิการเองก็ได้พยายามอธิบายให้ฟังถึงความแปลกพิสดารของม้าตัวนี้ให้ฟัง แต่ก็หาหยุดยั้งความต้องการของคุณพ่อไม่ ท่านจึงจำใจอนุญาต และได้บรรยายอย่างละเอียดถึงคำสั่งที่ต้องใช้ในการควบคุมม้าตัวนี้ คุณพ่อผู้อยากขี่ม้า
รับฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ จดจำทุกอย่างไว้ และก็กระโดดขึ้นหลังม้าทันที
ขอบคุณพระเจ้า ท่านร้องออกมาพร้อมกับกระตุกบังเหียน ม้าวิเศษก็แล่นปราดออกราวลูกธนูหลุดจากแล่ง คุณพ่ออุทานออกมาอย่างพอใจ
ท่านแนบตัวลงกับหลังม้า เสื้อผ้าผมเผ้าปลิวไปตามกระแสลม และเมื่อมาถึงทางแยกท่านก็ร้องว่า
วันทามารีอา ม้าก็เลี้ยวไปทางซ้าย ท่านอดหัวเราะอย่างกระหยิ่มใจไม่ได้ และเมื่อม้ามาถึงทางแยกอีกทาง
ท่านก็ร้องว่า ข้าแต่พระบิดา ม้าก็เลี้ยวไปทางขวาดังใจ ท่านถึงกับหัวเราะออกมาดังๆ เลยทีเดียว แต่ทันใด ท่านก็สังเกตเห็นว่า ณ ปลายทางที่ม้ากำลังวิ่งไปนั้นเป็นหน้าผา
และฝีเท้าอันรวดเร็วของม้าก็กำลังนำท่านเข้าไปใกล้หน้าผานั้นทุกที ท่านตกใจ ร้องออกว่า อัลเลลูยา แต่ม้าก็ไม่หยุด ข้าพเจ้าเชื่อ ท่านตะโกนแต่ม้าก็ไม่หยุด คราวนี้ท่านหลุดออกมาเป็นพรวน สิริพึงมี ข้าพเจ้าไว้ใจ
ข้าพเจ้าเป็นทุกข์ถึงบาป เทวทูตถือสาร วันทาพระราชินี แต่เจ้าม้าวิเศษก็หาหยุดไม่ และอีกไม่กี่วาก็จะถึงหน้าผาอยู่แล้ว คุณพ่อนึกออกได้ในนาทีสุดท้าย ท่านตะโกนเสียงดังราวฟ้าร้อง อาแมน เจ้ามาวิเศษก็หยุดชะงัก
อยู่ห่างจากหน้าผาแค่ครึ่งก้าวเท่านั้น คุณพ่อควักผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งหน้า ถอนหายใจโล่งอก กระซิบออกมาเบาๆ ว่า
ขอบคุณพระเจ้า
เจ้าม้าวิเศษก็กระโจนพรวดไปข้างหน้าทันที...
ที่มา: หนังสือจิบชา (ฉบับอยากพิมพ์)
|
