บทเทศน์กระทบใจของเขา เขาตระหนักถึงอาชญากรรมที่ก่อไว้ และรู้สึกสำนึกผิดต่อการกระทำนั้น เขาจึงจ้างเด็กคนหนึ่งให้นำตระกร้าใส่อาหารไปส่งที่บ้านของพวกบราวน์ทุกวัน โดยไม่มีใครล่วงรู้ว่าอาหารนั้นมาจากไหน เขาทำไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งบิลกลับมา

บิลเริ่มค้นหาว่า ใครคือผู้ที่มีน้ำใจช่วยเหลือครอบครัวของเขา เขาติดตามเด็กที่นำตระกร้ามาส่งจนไปถึงบ้านของพวกสมิธ สมิธพูดกับเขาว่า “ยิงผมสิบิล หากต้องการเช่นนั้น แต่พระคริสต์ได้ตายเพราะบาปของผมแล้ว และผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้ผม”บิลยกโทษให้ และทั้งสองตระกูลได้กลับเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันอีกครั้ง

“อย่าก้าวไปถึงจุดของชีวิตที่คุณคิดว่าไม่สามารถเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ หรือเปลี่ยนแปลงความคิดของคุณได้ คุณไม่แก่หรือเด็กเกินกว่าที่จะได้รับการให้อภัย”