ที่มีคนบอกเขา เขาตั้งใจจะไปวัดอัสสัมชัญ เพื่อหาซื้อสายประคำซึ่งเป็นของโปรดของคุณแม่อายุ 80 ปี ที่อยากได้เสมอ และคุณแม่ของเขาจะฉลองอายุ 80 ปี ในวันที่ 17 มีนาคมนี้ ในอีเมลของเขาบอกว่า รู้สึกดีใจมากที่ไปวัดผิด คือแทนที่จะไปอัสสัมชัญ ซึ่งคงสามารถซื้อสายประคำมากมายหลายแบบให้เลือก แต่กลับได้มาที่วัดกาลหว่าร์ของเราแทน

ความประทับใจของเขาอยู่ที่การยินดีต้อนรับพูดคุย และที่สุด พ่อได้ให้สายประคำเขา 2 เส้น เส้นหนึ่งพ่อซื้อมาจากกรุงโรม เมื่อ 2 ปีก่อน อีกเส้นหนึ่ง บนกล่องเขียนว่า ที่ระลึกโอกาสฉลอง 25 ปีของการบวชเป็นพระสงฆ์ของพ่อเอง เขารู้สึกว่าทั้งสองเส้นนี้จะมีความหมายอย่างยิ่งสำหรับคุณแม่ของเขา และเขาบอกในอีเมลว่า จะเก็บไว้รอให้คุณแม่ในวันสำคัญคือ วันที่ 17 มีนาคมนี้ และแม่จะดีใจมาก

พ่อเองได้รู้อย่างนี้ ก็ดีใจมากเช่นเดียวกัน ของที่ให้แม้เป็นเพียงของมีค่าเล็กน้อย แต่เมื่อเป็นน้ำใจที่ให้กับคนแปลกหน้า ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย โดยไม่หวังการตอบแทนใดๆ กลับเป็นสิ่งที่มีคุณค่าและความหมายต่อจิตใจ ทั้งสำหรับผู้ให้และผู้รับจริงๆ พ่อจึงคิดว่า อะไรก็ตาม ที่ทำด้วยหัวใจ มันมีค่ามากมายกว่าที่เรานึกคิด ฉะนั้น เมื่อใดมีโอกาสที่จะแสดงน้ำใจ อย่าให้โอกาสนั้นผ่านไปง่ายๆ และเมื่อใดใครคนอื่นแสดงน้ำใจให้แก่เรา ก็อย่าปฏิเสธที่จะรับเลย บ่อยๆ การรับหมายถึงการให้เกียรติและการทำให้ผู้ให้มีความสุขด้วยเช่นกัน

ผลของน้ำใจเล็กน้อยนั้นกลับยิ่งใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ Bob ถึงกับชวนให้พ่อไปเที่ยวอเมริกา และพักที่บ้านเขาเสียด้วย สงสัยปีนี้จะเป็นปีแห่งการท่องเที่ยวของพ่อเป็นแน่แท้ อย่างไรก็ตาม ชีวิตของเรา จงอยู่กับปัจจุบันให้ดีเสียก่อน อย่าเพิ่งคิดไปไกลมากนัก สิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงสอนในพระวรสารอาทิตย์นี้ให้สาระที่สำคัญต่อการดำเนินชีวิต เมื่อพระองค์ทรงขับไล่พ่อค้าแม่ขายหน้าพระวิหาร พระองค์ก็กำลังปฏิเสธการนมัสการพระเจ้าแต่เพียงภายนอก ตามตัวอักษรของบัญญัติโดยขาดหัวใจที่ควรต้องมีอยู่ ควบคู่กับกิจการที่ทำ การถือบัญญัติใดๆ ที่ไม่ออกมาจากความรักของหัวใจแล้ว ย่อมเป็นกิจการอันไร้ค่าในสายพระเนตรของพระเจ้า

มหาพรต เป็นเวลาแห่งการทดสอบหัวใจของเราคริสตชน จงให้การสวดภาวนาของเรา เป็นเวลาแห่งความสุขของจิตใจ จงกระทำการพลีกรรมด้วยรอยยิ้ม จงให้ทานด้วยสายตาแห่งความเข้าใจ และจงให้อภัยแก่กันและกันด้วยท่าทีแห่งมิตรภาพ

พ่อสุรสิทธิ์